Persoonlijke terugblik over 2018

Okee, het jaar duurt nog een paar weken maar ik wilde deze persoonlijke terugblik alvast met jullie delen. Wat was 2018 een rollercoaster! Er gebeurden een aantal heel erg mooie en leuke dingen, maar helaas waren er ook een aantal diepe dalen. En dat terwijl het jaar nog zo mooi leek te beginnen.. 

Zwanger, een miskraam en opnieuw zwanger
Daar stonden we dan op Oudjaarsavond 2017/2018 naar het vuurwerk te kijken. Shae en vooral ook elkaar heel stevig vasthoudend en tranen van blijdschap over onze wangen. Want we hadden niet lang daarvoor een positieve zwangerschapstest in onze handen gehad en waren zo gelukkig met dit nieuws! Dat het ons deze keer zo bizar snel gegund mocht zijn om in verwachting te raken hadden we na alle jaren stress voor de zwangerschap van Shae nooit kunnen verwachten en het voelde nog wat onwerkelijk. Maar helaas ging het een aantal weken daarna mis. Een miskraam. Wat een klap om te verwerken en een heftig begin van het jaar. Ik schreef er in dit artikel meer over.

Een paar maanden daarna voelde ik het duidelijk. Mijn lijf reageerde anders en nog voordat we een officiële test in de handen hadden durfde ik al tegen Paul uit te spreken dat ik zwanger was. En ja hoor, een aantal testen verder – want het echt durven gelóven dat het ons wederom zo snel gegund was deden we niet – was het meer dan duidelijk. We waren weer in verwachting! En inmiddels zitten we nu alweer in week 33 en zal het dus niet meer lang duren voor we onze tweede dochter in de armen mogen houden ♥

Ziekenhuis in en uit
Waar ik eerst nog dacht dat het ‘wat aparte’ zwangerschapskwaaltjes waren bleek het al snel mis te zijn. De aanvallen die ik ervaarde werden met de aanval erger en zo werd ik in de zomer tot twee keer toe 4/5 dagen in het ziekenhuis opgenomen met heftige alvleesklieraanvallen en een leverinfectie. Ik onderging verschillende onderzoeken, werd flink doorgespoeld aan het infuus en ondanks de toen nog prille zwangerschap was het duidelijk: een operatie was niet te vermijden. De galblaas moest eruit om de alvleesklier en lever te ontzien en nog erger te voorkomen. Ik schreef hierover in dit persoonlijke artikel.

Gelukkig is de operatie goed gegaan, kregen we een mooie uitslag van de NIPT (prenatale test) en GUO (uitgebreidere 20 weken echo) dat ons kindje het ook allemaal goed doorstaan leek te hebben en ondanks de extra zwangerschapscontroles vanwege de gastric sleeve operatie én de galblaasoperatie zaten we op een flink roze wolk en kon het echte genieten van deze zwangerschap beginnen.

Totdat ik met een controle in de 30e week van de zwangerschap tussen neus en lippen door wat kramp in m’n rug aangaf en de arts een extra inwendig onderzoek wilde doen. De schrik vloog erin toen er een verkorte baarmoederhals bleek te zijn, een opening zichtbaar te worden bij het zetten van wat druk en het één en ander al iets aan het verweken was. Ik werd direct opgenomen omdat alles erop leek dat onze baby nu al zou gaan komen. Na meerdere CTG’s, onderzoeken en nieuwe metingen mocht ik onder strikte voorwaarden naar huis. Rust, niks tillen, niet teveel lichamelijke dingen doen en alles wat stress en spanning veroorzaakt moest worden vermeden. “Besef je goed: elke dag, elke week, is er weer eentje dichterbij voor een hogere overlevingskans en betere start voor jullie kleintje.” Slik. Gelukkig zijn we nu alweer een aantal weken verder en hoeveel moeite het me ook kost om zo rustig aan te moeten doen, voor ons aankomende kleintje en met de steun en hulp van Paul lijkt het tot nu toe gelukkig nog goed te gaan.

Persoonlijk verlies
Tussen al deze persoonlijke stress door kwam er het nieuws bij dat mijn oma kanker bleek te hebben. Het ging al snel achteruit en afgelopen zomer is ze overleden. Door mijn eigen lichamelijke toestand en ziekenhuisopnames zat een tripje naar België voor een laatste persoonlijk afscheid er niet meer in. En ondanks dat er vanuit alle kanten begrip voor was, heb ik hier zelf nog wel moeite mee. Ik had haar zo graag nog even een knuffel willen geven, haar nog even met Shae willen zien kletsen en persoonlijk willen vertellen dat er nog een kleintje aan zou komen.. Het heeft helaas niet zo mogen zijn.

Mooie momenten
Gelukkig zijn er ook een heleboel mooie momenten geweest dit jaar. We hebben fijne verjaardagen en feestdagen gevierd en leuke samenkomsten van de familie gehad waarbij heerlijk veel gelachen is, onze familie werd uitgebreid met de geboorte van een neefje, vriendschappen wisten zich te versterken, zakelijk gaat het heel erg goed met zowel Curvacious als het samen met Karen opgerichte platform MOMmag., we hebben als gezin veel leuke uitjes en tripjes mogen maken (hierover binnenkort een apart overzicht online), vierden de liefde en hebben zoveel mogelijk van elkaar en ons gezin genoten tussen alle hectiek door. En de komende laatste weken van het jaar zien er fijn uit; we gaan er met z’n drietjes nog even ontspannen tussenuit in eigen land, ik mag twee weken Kerstvakantie samen met m’n kleine grote meid vieren én hebben een Kerst vol familiegezelligheid op de planning staan :)

Trots
Ondanks dat dit dus een jaar was vol met ups en downs ben ik trots. Trots op hoe ik mijzelf er doorheen geknokt heb en rechtop bleef staan. Trots op hoe ik zakelijk groeide. Trots op mijn vernieuwde mindset, het beter voor mijzelf op durven te komen en me meer kunnen afsluiten van negatieve invloeden van buitenaf. Trots hoe ik ondanks alles de ballen in de lucht wist te houden en waar er eentje viel dit toch weer wist op te pakken. Trots op mijn lijf wat het heeft weten te doorstaan en ik er een compleet nieuw gevoel van liefde voor kreeg. Trots op Shae, hoe ze alle onrust heeft weten te doorstaan. Trots op hoe ons gezin dichter naar elkaar toe groeide dit jaar en de liefde tussen mij en Paul die ondanks de tegenslagen zo sterk blijft.

Ja, het was een pittig jaar. Het verwerken van het één en ander zal ook nog wel echt even duren, maar ik geef mijzelf hier de tijd en ruimte voor. En het heeft me wel een duidelijkere focus, veel leermomenten en nieuwe inzichten gegeven. En dat wil ik vasthouden als drijfveer voor mijn dromen en plannen voor het komende jaar. Laat 2019 maar komen!

Liefs,
Desirée