De zomer is inmiddels begonnen en dit is voor veel kinderen hét moment om er hele dagen lekker op uit te trekken samen met vriendjes en vriendinnetjes. Maar.. kan jij dit als ouder loslaten of ben je een ouder die toch graag controle houdt en zelfs grijpt naar middelen om je kind te tracken via GPS? Uit onderzoek blijkt dat maar liefst 35% van de ouders hier al gebruik van maakt!
Je kind tracken via GPS
Uit onderzoek van Spotter dat gehouden werd onder ruim 500 ouders met kinderen in de leeftijd tussen de vier en tien jaar, blijkt dat 35% van de ouders al GPS-producten of -diensten gebruikt om in de gaten te houden waar hun kind is.
En van het overgrote deel van de ouders dat nog niet gebruikt maakt van zulke producten geeft aan hier wél in geïnteresseerd te zijn. Maar liefst 77% van de ondervraagde ouders maakt dus al óf gebruik van producten en/of diensten om hun kind te tracken via GPS óf heeft er wel oren naar. Hun voorkeur gaat vooral uit naar GPS-horloges en -trackers die via de smartphone te volgen zijn.
Je kind vrij laten?
Een ruime meerderheid van de ouders ziet zichzelf als ouder die hun kind vrij laat. Dat lijkt nogal tegen te spreken met het willen volgen van je kind. Daarbij vindt maar liefst 66% van deze ouders het willen weten van de locatie van hun kind belangrijker dan de privacy van hun kind. Gelukkig laat het onderzoek ook zien dat 90% van deze ouders het tracken wel enkel na overleg met het kind in zou zetten.
Mijn mening
Ondanks dat ik een enorm zwak heb voor toffe en handige gadgets, vind ik het persoonlijk echt een bizarre gedachte om mijn kind via GPS in de gaten te gaan houden en denk dat dat me juist meer onrust dan rust zal geven. Misschien komt het ook omdat mijn dochter nog in de leeftijd zit dat ze samen met vriendjes en vriendinnetjes speelt, enkel onder toezicht van minimaal één van de ouders. Ze trekt er dus nog niet echt alleen op uit samen met andere kindjes.
Daarnaast denk ik dat het maken van duidelijke afspraken met betrekking tot buiten spelen (zoals tot waar ze heen mogen, hoe laat ze terug moeten zijn etc.) en het kind hierin het vertrouwen geven deze na te kunnen komen een veel fijnere manier is om zijn/haar grenzen te leren kennen.
Laat ik één uitzondering uitspreken waarin ik me wél kan vinden in de voordelen van het tracken van je kind via GPS: als je op vakantie bent. Zeker als je kind de omgeving niet kent en/of de taal niet spreekt kan ik me voorstellen dat het prettig is – zowel voor ouder áls kind – om gebruik te maken van technologieën als deze en dat het dàn wel rust geeft. Al ben ik dan alsnog een voorstander van een ‘ouderwets’ armbandje of dogtag-ketting met naam en telefoonnummer erop.
–> Hoe denk jij over het tracken van je kind via GPS?
Liefs,
Desirée
* De cijfers uit dit artikel komen uit het onderzoek van Sherloq market research & insights, uitgevoerd in opdracht van Spotter. Spotter is gespecialiseerd in GPS track & trace-oplossingen zoals GPS horloges voor kinderen.
Reacties op dit artikel
Gelukkig waren mijn kinderen kind in tijden dat er nog amper kinderen een mobieltje hadden.
Ik vertrouwde ze volledig, ze konden niet zomaar bellen dat ze later thuis kwamen en dus hebben ze geleerd op tijd te zijn.
Als ik nu de verhalen hoor over hun streken en kattekwaad (wat enorm mee viel haha) denk ik wat fijn dat ze dit nog op deze manier hebben kunnen ondekken, zonder dat ze continue gecheckt konden worden.
Kid-stalk. Heel toepasselijk die titel.
Jaaa, die aflevering van Black Mirror hiervan is doodeng. Toch zou ik er zelf wel voor open staan om tzt onze meid een beetje in de gaten te kunnen houden. Ikzelf ging vroeger namelijk doodleuk op mijn fietsje de grote weg op “Naar de peuterspeelzaal!” Zo’n kind dat verdwenen is als je 3 seconden de andere kant op kijkt, in een buurt met 1.000 mogelijkheden. Als ze dus een beetje op mij lijkt dan is een GPS-tracker geen overbodige luxe. Niet om haar continue in de gaten te houden, maar dat we de mogelijkheid hebben als het nodig is.
owww, daar is een hele leuke en griezelige aflevering over in de serie Black Mirror (Arkangel). Ik zou er weinig voor voelen. Kinderen onder de 10 zou je sowieso niet echt zonder supervisie moeten laten ronddrentelen. Vroeger hield er altijd wel iemand een oogje in het zeil. Een moeder, een buurvrouw/man, oudere zus/broer. Dat is 100% beter dan een tracking app, waarbij je pas nadat er iets gebeurt is kunt nagaan waar je kind is. Lijkt me veel beter om gewoon iemand vertrouwd in de buurt de hebben die mogelijk ook kan voorkomen dat een kind in een sloot valt of een tadnje door de lip valt.
NIet afschuiven op een app :P
Ik ga die aflevering zeker eens opzoeken en kijken, dankjewel voor de tip! En inderdaad: jammer dat dat stukje sociale controle tegenwoordig zoveel minder is dan ‘vroeger’..
Mijn dochter is van een iets andere leeftijd (bijna 17) en zij moet van mij altijd haar telefoon aan hebben staan als ze op pad gaat. Via Vrienden Zoeken kan ik dan altijd zien waar ze zich bevindt. Overigens maak ik daar alleen gebruik van wanneer ze ‘s avonds weg is. Om te kijken of ze al op weg naar huis is bijvoorbeeld.