Persoonlijk

Personal | Corrigerende operaties na mijn gewichtsverlies

19 december 2019

herfst outfit of the day (double v shoes)
Pfoe. Een heftig en vooral ook heel erg persoonlijk onderwerp. Ondanks dat ik heel erg open ben geweest over mijn gastric sleeve operatie en het hele proces van het vele afvallen, vind ik dit onderwerp toch nóg iets lastiger om aan te kaarten. Ik voel me er kwetsbaar over en sta aan de start van een nieuw traject waar veel bij komt kijken. Wat is er mogelijk, wat moet en wat wíl ik en vooral ook: wanneer is handig om het één of ander te laten doen met twee kleine kinderen in huis..

“Zwaartekracht is een bitch.”

Ik haal even een quote van mijzelf aan uit het artikel over het omgaan met huidoverschot na het afvallen. Ik vertelde hoe ik hier op een praktische manier mee omga als het aankomt op huidverzorging en vooral hoe ik ervoor zorg dat ik er zo min mogelijk last van heb en me het meest zeker kan voelen met kleding aan. Dus als het aankomt op een perfecte jeans, shapewear, lingerie en zelfs verkoelende onderkleding heb ik mijn weg wel gevonden. Maar als het aankomt op het mentale aspect en hoe ik me voel zonder kleding aan is dat een heel ander verhaal.

Natuurlijk ben ik vooral heel erg blij met het gewichtsverlies omdat ik hierdoor een enorme gezondheidswinst heb behaald. En dat laatste is altijd mijn doel geweest. Maar misschien had ik een beetje onderschat wat zoveel gewichtsverlies met je huid doet. Misschien had ik niet verwacht zóveel af te vallen en had ik gehoopt dat het vanwege mijn relatief jonge leeftijd wel mee zou vallen. Maar 85 kilo gewichtsverlies is teveel verloren gewicht om mijn velletje nog enigszins op z’n plek te kunnen houden.

Het voelt dubbel. Aan de ene kant zo blij zijn met het behaalde resultaat en dan aan de andere kant zo zitten met het veloverschot wat daarbij komt kijken. Maar ik wil me gewoon met minder of geen kleding aan net zo mooi voelen als wanneer ik kleding aan heb en in de spiegel kijk. Want dan zie je niks van het overschot en oogt het allemaal mooi en ‘normaal’. Maar als ik in de avond mijn kleding uittrek voel ik me instant kwetsbaar en merk ik dat ik moeite heb met naar mijn lijf te kijken. Het ‘past’ me niet.. En dat is dan nog enkel het cosmetische aspect. Want laten we eerlijk zijn: de losse huid trekt omdat het aan me hangt, zit met bepaalde situaties in de weg en het levert – zeker met warmer weer – ongemakkelijke situaties op.

Figuur corrigerende operaties na gewichtsverlies

Nu ik ruim twee-en-een-half jaar na mijn maagverkleining alweer een hele tijd op gewicht ben, zelfs met een zwangerschap tussendoor, merk ik dat ik steeds meer aan het nadenken ben over figuur corrigerende operaties of contourherstellende/plastische chirurgie. Er is heel erg veel mogelijk, maar er zijn ook serieuze kansen op complicaties. En dat is de afweging waar ik nu middenin zit.

Qua mogelijkheden kan je denken aan één van de varianten op een buikwandcorrectie, een armlift, borstlift en/of borstvergroting, dijbeenplastiek, bodylift.. Als ik de voor- en nafoto’s van verschillende ziekenhuizen en klinieken bekijk dan zou ik spontaan een afspraak in willen plannen, maar mijn verstand houdt me nog even tegen want ik weet ook dat er veel bij komt kijken. Niet alleen het financiële plaatje wat flink op kan lopen, maar ook de operatie zelf, het herstel ervan en de eventuele complicaties.

Wat wíl ik aan laten pakken en wat is belangrijk om aan te laten pakken. Het één zal vooral lichamelijk nodig zijn en het ander zal meer een cosmetisch aspect hebben, maar ik weet zeker dat beide enorm bij zullen dragen aan hoe ik me er psychisch onder voel. Maar ook.. wat kan op de relatief korte termijn gedaan worden en wat is eventueel verstandiger om iets verder vooruit te schuiven? Ik bedoel: bijvoorbeeld een buikwandcorrectie/bodylift lijkt me nu niet slim aangezien ik een kleintje rond heb kruipen die voorlopig nog teveel opgetild moet worden. En zo zijn er praktisch gezien zeker een aantal dingen om rekening mee te houden.. Lastig!

Note

Voor herstellende operaties na een maagverkleining waarna echt veel gewicht verloren is heb je vaak te maken met een disbalans in het lichaam door eventueel tekort aan voedingsstoffen. Daarnaast is de mate van huidoverschot soms zo groot en/of het te corrigeren werk te specialistisch waardoor je hiervoor bij een ziekenhuis terecht komt en niet bij een kliniek. In een ziekenhuis zijn hiervoor namelijk de juiste disciplines en specialisten in huis. Ook zijn eventuele vergoedingen via de zorgverzekering eerder hier van toepassing en niet bij een kliniek. Mocht je op een natuurlijke manier zijn afgevallen en in mindere mate last hebben van huidoverschot en kiezen voor plastische chirurgie, dan kan je hiervoor naast het ziekenhuis ook terecht bij een privékliniek zoals bijvoorbeeld Kliniek Veldhoven. Let dan wel op dat hier vaak geen vergoeding vanuit de zorgverzekering mogelijk is.

huidoverschot na afvallen (maagverkleining vel over) tips

Wat nu?

Ik twijfelde eerst of ik überhaupt wel over dit traject zou gaan bloggen, maar aangezien er zoveel respons komt op de artikelen over mijn hele maagverkleiningstraject en ik weet dat ik hiermee veel lotgenoten bereik wil ik er juist open over zijn. Niet alleen om mijn verhaal, traject, tips en ervaring te delen, maar ook voor de steun en hulp die we elkaar hierin kunnen bieden.

Voor nu heb ik besloten om begin van het nieuwe jaar eens te gaan kijken naar wat er echt nodig en mogelijk is aan operaties, wat de arts aan zal raden en of ik eventueel in aanmerking kom voor een vergoeding van het één of ander. Zodat ik daarna goed ingelicht de vervolgstappen kan overdenken.

Lotgenoten gezocht

Heb jij ervaring met herstellende operaties en/of plastische chirurgie na gewichtsverlies? Ik ben heel erg benieuwd of je wellicht jouw ervaring, verhaal en eventuele tips zou willen delen. Dit kan natuurlijk gewoon in de reacties onder dit artikel (zo kunnen ook andere lotgenoten er iets van opsteken) maar mocht je het prettiger vinden om me er persoonlijk over te mailen dan kan dit op info@curvacious.nl.

Liefs,
Desirée

*

Reacties op dit artikel

  • Avatar van Danielle
    Reply Danielle 19 december 2019 at 12:26

    Ik heb vijf jaar geleden een buikwandcorrectie en borstlift gehad en ben er tot de dag van vandaag nog steeds blij mee.
    Ik zag van te voren heel erg op tegen de operatie en de na pijn maar het is mij heel erg meegevallen.
    De dag na de operatie kon ik mezelf al wassen een stukje lopen, je moet wel echt goed rust houden een aantal weken maar veel pijn heb ik niet gehad. De buikwandcorrectie is wel heftiger dan de borstlift want daar had ik vrij weinig last van. Het pijnlijkste vond ik nog de hechtingen eruit halen.
    Ik heb nu ook een kindje van 1 jaar oud en zou nu de operatie niet doen, je kunt een tijdje niet (zwaar) tillen en bukken maar als ze wat ouder is zou ik het zeker overwegen als ik jou was.
    Het is natuurlijk bij iedereen anders maar ik heb het heel positief ervaren
    Mocht je nog vragen hebben hoor ik het wel

    • Avatar van Desirée
      Reply Desirée 19 december 2019 at 15:48

      Hi Danielle, heel erg bedankt voor het delen van jouw ervaring. Fijn om te weten dat het met zo’n kleintje in huis echt nog even af te raden is, maar voor over een jaartje of twee wellicht aan te raden is. Fijn om in de overweging mee te nemen!

  • Avatar van Jet
    Reply Jet 19 december 2019 at 08:15

    Ik ben 63 kilo afgevallen. Stukje minder dan jij. Ik heb me ook lang onzeker gevoeld en ik was me heel bewust van mijn lijf.
    Vooral mijn buik en borsten storen me enorm. Tijdens mijn rugoperatie (via buik- en rugzijde) heeft de chirurg een foute inschatting gemaakt. Als ik plat op mijn rug lig zie je het veloverschot minder, hij heeft de hechting te strak gemaakt waardoor ik nu een strak litteken met 2 hangzakken in mijn buik heb als ik sta. Ik mag op kosten van het ziekenhuis de corrigerende operatie ondergaan. Maar ik heb precies dezelfde angsten als jij. Ik ben op dit moment zwanger en ik ken iemand die operatie heeft gehad en ik zie dat totaal niet zitten met een dreumes en een peuter. Je mag de eerste 6 weken niet tillen/ bukken etc. Je moet dus 6 weken continu hulp hebben van iemand. Na de 6 weken mag je het heel voorzichtig hulp hebben. De persoon die ik ken is er 4 maanden mee bezig geweest.
    Ik heb mezelf voorgenomen als de kinderen groter zijn en zelfstandiger, dat ik er dan mee aan de slag ga.

    En tot die tijd hou ik mezelf voor dat als ik baal van mijn overschot aan vel ik zonder de GB de rugoperatie niet had gehad (was te risicovol icm overgewicht), ik dan waarschijnlijk steeds meer rolstoelgebonden zou zijn doordat de zenuwen beklemd zaten door de gebroken en verschoven wervel.
    Zonder veloverschot had ik mijn kindjes niet gehad, want ik kon niet zwanger raken door PCOS en daar hielpen ze ook niet bij omdat ik overgewicht heb. En daarbij zou een zwangerschap heel risicovol zijn met mijn rug ivm een dwarslaesie.
    En als ik dan bedenk wat ik belangrijker vind; een sterke rug, en vooral mijn 2 kinderen. Of veloverschot. Dan is mijn keuze snel gemaakt. Neemt niet weg dat ik soms enorm baal en mezelf hekel in de spiegel. Maar het helpt me soms om te relativeren.

    Succes met je keuze, ik volg ook nog even. Ben benieuwd naar reacties van anderen.

    • Avatar van Desirée
      Reply Desirée 19 december 2019 at 09:03

      Dankjewel voor het delen van jouw verhaal. Na zoveel achter de rug te hebben snap ik dat dit helpt om het één en ander te relativeren. En inderdaad, we delen dezelfde terughoudendheid in verband met de kinderen en de ‘aanslag’ op het gezin qua herstel na een operatie. Het is toch een afweging en een reactie als deze helpt me hier zeker bij erover na te denken. Dank!

Laat je een reactie, mening of tip achter? :)

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.