Mama & Kind Persoonlijk

Let’s get personal! | Slapeloze nachten

2 december 2020

slapeloze nachten 22 maanden niet doorslapen
Ik vind het heel erg fijn om te merken hoe betrokken de volgers en lezers van mijn platform zijn ♥ Regelmatig krijg ik een berichtje hoe het gaat, aangezien er minder persoonlijke updates op de website voorbij komen. Mocht je mij op Instagram en Instagram Stories volgen dan heb je er vast al het één en ander over meegekregen. Onze jongste dochter Cate slaapt na 22 maanden nog steeds niet door en dan heb ik het ook echt over zo’n 5 tot 7 keer per avond en nacht naar haar toe moeten gaan. En dat enorme gebrek aan slaap hakt er flink in..

Hoe het begon
De start met Cate was vanwege haar verborgen reflux al best onrustig en het was lang zoeken naar wat zou werken voor haar. We kwamen uiteindelijk via de kinderarts uit bij een bepaald medicijn in combinatie met een specifieke voeding en leefregels, wat de reflux redelijk onder controle hield totdat ze eroverheen groeide. Toen we merkten dat ze daar overheen groeide keken we dan ook uit naar het moment dat er rustige nachten konden gaan komen. Maar helaas. Cate is nu 22 maanden en het aantal nachten dat ze door heeft geslapen zijn op twee handen te tellen en we kunnen ons niet herinneren wanneer we meer dan een uurtje of vier uur aan een stuk hebben kunnen slapen.

slapeloze nachten 22 maanden niet doorslapen

Wat hebben we geprobeerd
Inmiddels hebben we zo’n beetje alles wel geprobeerd en dan ook langere tijd volgehouden om het één en ander tijd te kunnen geven zodat Cate eraan kon wennen. Van bepaalde edelstenen onder haar matrasje die slaapbevorderend zouden werken, tot aan een slaaptunnel, het gebruik van etherische oliën, andere routines, andere voeding, natuurlijke slaapmiddeltjes voor jonge kinderen, het bedje anders neerzetten, zelfs een kamerwissel doorvoeren, een zijkant van haar ledikantje verwijderen (en inmiddels weer teruggeplaatst), hulp van een slaapcoach, wel een nachtfles of toch maar niet, slaaptraining met huilschema’s, naar de osteopaat gaan.. Een paar dingen lijken een klein beetje te helpen, maar niks helpt definitief.

Het is vooral heel frustrerend dat er geen enkele regelmaat in lijkt te zitten wat die gebroken nachten triggert. Of ze nu wel of niet naar de opvang is geweest, of ze nu wel of niet goed gegeten heeft en met lekker vol buikje naar bed gaat, of er nu wel of niet toch nog een avondfles bij komt kijken.. De ene keer slaapt ze ‘beter’ (en dat klinkt positiever dan het werkelijk is) en de andere keer zien we het na zo’n dag letterlijk ieder uur worden op de klok. Er is geen touw aan vast te knopen.

Hoe gaat het met Cate?
Laat ik vooropstellen dat ik het voor Cate zelf misschien nog het meest erg vind. Zij verdient natuurlijk een goede nachtrust om zichzelf te kunnen ontwikkelen, de dagen te kunnen verwerken, om te groeien en de nieuwe dag uitgerust te starten. Gelukkig is ze overdag over het algemeen een heel vrolijk, boevig en lekker pienter dametje (ohhhh, ze heeft zulke leuke ‘eigen’ dingetjes in wat ze zegt en doet ♥), maar het kán gewoon niet dat deze gebroken nachten geen negatieve uitwerking op haar hebben en dat maakt me heel verdrietig.

Voor wat we wél zelf in de hand hebben, bieden we haar in ieder geval elke dag een vast ritme aan omdat we merken dat ze het daar het beste op doet:

07.00u opstaan
07.30u ontbijt
10.30u fruit/tussendoortje
12.00u brood
13.00u naar bed voor een dutje
14.30-15.00u uit bed
15.15u fruit/tussendoortje
17.30u avondeten
19.00u naar bed

Meestal is het de eerste twee à drie uur dat ze in bed ligt in ieder geval stil en begint het daarna met kermen/jammeren/beginnend huilen. Gaan we niet, dan gaat dit van volumestandje 1 naar volumestandje 10 over naar schreeuwen, brullen en zelfs overgeven. Gaan we wel, dan is het zo weer stil maar blijven we heen en weer gaan. Met de slaaptraining hebben we daarin getimed, maar we weten het gewoonweg niet meer. Wel laten huilen (en hoelang dan) of toch telkens even kort ernaartoe om recht te leggen, slaap lekker te zeggen en weer weg te gaan..

slapeloze nachten 22 maanden niet doorslapen

Hoe gaat het met mij?
Dit gebrek aan slaap werkt door in alles. Ik voel een totale onrust en fysieke pijn in mijn lijf, adem verkeerd, heb een gespannen houding, kort lontje, ben enorm snel overprikkeld door het minste of geringste en heb een groot gebrek aan energie. Ik ben er op dit moment niet de moeder en partner door die ik zo graag voor mijn meiden en man wil zijn en dat maakt me heel erg onzeker, boos en verdrietig.

Ik ben normaal gesproken een heel positief ingesteld persoon, maar er zijn dagen dat het om 10.00u in de ochtend aanvoelt als middernacht en ik ben soms gewoonweg ‘bang’ om naar bed te gaan. Want mijzelf wakker houden op de bank voelt als minder kwelling dan naar bed gaan om er toch weer steeds uit te moeten gaan. Het breekt me op dat er geen ontspannen avonden meer zijn, dat ik niet meer weet hoe het is om uitgerust wakker te worden en ik zelfs op het schoolplein in huilen uitbarst als een bevriende moeder vraagt hoe het gaat.

Ik weet dat dit ooit voorbij zal gaan en dat we na elke nacht weer een dag dichterbij het doorslapen zijn, maar voor nu is de emmer vol en weet ik het even niet meer.

Waarom ik dit deel? Omdat ik al ruim tien jaar lief en leed ‘met jullie’ deel en ik me een soort van verplicht voel om een persoonlijke update te geven, omdat ik het kwijt wil, omdat ik hoop op herkenning en wellicht wel een magische oplossing.. Ook al schrijf ik dit met tranen in mijn ogen, het voelt heel fijn om ook dit te delen op mijn kleine stukje internet ♥

Liefs,
Desirée

Reacties op dit artikel

  • Avatar van Marloes
    Reply Marloes 15 december 2020 at 11:37

    Via Instagram heb ik al het één en ander meegekregen… Maar, bij deze wil ik je nogmaals een hart onder de riem steken. Knuffel Marloes

    • Avatar van Desirée
      Reply Desirée 15 december 2020 at 12:25

      Wat superlief.. Dankjewel!

  • Avatar van Diteke
    Reply Diteke 10 december 2020 at 22:20

    Ach jeetje, wat heftig. Maar wel herkenbaar. Onze oudste sliep met 3 maanden al door en onze jongste (ruim 2 jaar) nog steeds niet.

    Twee tips die wij hebben gekregen van de JGZ, waarmee wij nu aan de slag zijn gegaan:
    – Houd het middagslaapje zo kort mogelijk, bijvoorbeeld maximaal een uur. Kijk per dag even aan wat de hoeveelheid slaap is die overdag nodig heeft om de dag goed door te komen en houd dat dan iedere dag aan, dus ook bij het KDV.
    – Vertel ’s avonds voor het slapen gaan nog een verhaaltje over wat er die dag is gebeurd. Kan zijn dat dat helpt bij de verwerking en dat daardoor het slaappatroon verandert.

  • Avatar van Willemse
    Reply Willemse 4 december 2020 at 10:48

    Zo herkenbaar, al is het bij ons alweer 24 jaar geleden.
    Je had nog weinig info hierover en het internet was niet zo uitgebreid als nu.
    We hebben dus maar wat “aangemodderd”.
    Wat mij in jouw verhaal opvalt is hoe erg je het voor Cate vind.
    Schuld gevoel of het erg vinden vreet nog meer energie, terwijl Cate (hoe sneu t ook klinkt) niet beter weet, en het later sowieso niet meer weet.
    Het is dus voornamelijk frustrerend voor jullie.
    Het probleem word er niet mee opgelost, maar een andere mindset kan er wel voor zorgen dat je er relaxter mee omgaat.
    Wat lastig is als je intens moe bent natuurlijk.
    Maar denken van “het hoort erbij, het is er nu eenmaal deze periode en het gáát over” is een stuk relaxter dan bang en gestresst zitten wachten op het eerste huiltje.
    Bij mij hielp dit, het zien als een afweiking/handicap die over zou gaan.
    Hopelijk ben ik nu niet te belerend , zonis het in ieder geval niet bedoeld.

  • Avatar van chucky
    Reply chucky 3 december 2020 at 19:09

    Zo vreselijk…
    Dit herken ik.
    Had ook een huilend kindje.
    Ben geen arts en kan je niet helpen…
    Vindt het heel erg…..

    Heel veel sterkte Xoxo

  • Avatar van Jans
    Reply Jans 3 december 2020 at 11:04

    Ach Desiree ik heb het zo met je te doen. En herken helaas alles, ook de angst om te gaan slapen omdat je weet dat het waarschijnlijk weer een rotnacht wordt. Op een gegeven moment heb ik geaccepteerd dat er niets was waardoor mijn zoontje beter ging slapen. Ik ging op zoek naar manieren om zelf wel te slapen. Dus: om en om diensten met mijn vriend, oordoppen in of naar de logeerkamer. En elke week een nachtje naar opa en oma. En mensen die zeggen; tja het hoort erbij met kleunde kinderen, hebben dit nooit meegemaakt. Die negeerde ik vakkundig haha. Heel veel sterkte….

  • Avatar van Linda
    Reply Linda 2 december 2020 at 19:41

    Wat vind ik dit naar voor jullie.snap zo goed dat je daar intens moe en ook wanhopig van word. Hoop heel erg dat de omslag bij Cate snel zal komen.

  • Avatar van Yasmin
    Reply Yasmin 2 december 2020 at 19:28

    Ik vind het zo vreselijk voor je! Ik weet hoe groot de impact op je lichaam en geest is als je structureel geen werkelijke nachtrust krijgt (tinnitus en fibro bleek mijn oorzaak te zijn). Ik hoop ontzettend dat er een doorbraak komt en dat je weer jezelf kunt worden ❤️

  • Avatar van Wieteke
    Reply Wieteke 2 december 2020 at 19:22

    🙁wat vreselijk dat jullie nog steeds zo slecht slapen. Jullie hebben ook al zo veel geprobeerd. Ik hoop dat er snel betere nachten aan gaan komen voor jullie.❤️🤞

  • Avatar van ria
    Reply ria 2 december 2020 at 17:17

    Hoi desiree, ik was zelf heel slechte slaper ruim 15 jaar ben ik pas rond 3 ,4 uur ’s nachts in slaap gevallen.
    Dus heb wel enig idee hoe jij je voelt.
    Tot ik bij centrum voor slaapgeneeskunde in Eindhoven online (corona) onder begeleiding van psycholoog training heb gehad.
    Heel belangrijk is regelmaat en slaaphygiene,, maar ook pas naar bed gaan als je slaap krijgt.
    En in mijn geval niet te lang uitslapen.bv. oo uur naar bed en om 8 uur eruit.
    Anders raakt je biologische klok verstoord, wat bij mij dus geval was.
    Nu is cate natuurlijk een peuter, maar heeft ze echt slaap om 19.00 uur.?
    Ze doet tussen de middag ook al dutje van 1 a 2.5 uur..
    Ik bedoel te zeggen , niet iedereen heeft evenveel slaap nodig.
    Mijn eigen dochter sliep als baby zijnde pas tegen 22.00 uur en het had echt geen zin om haar rond half 8 op bed te leggen, ja als je van huilconcert van paar uur houdt . Ook dutjes tussendoor amper 1 uur en ze was nog geen 3 sliep ze tussen de middag helemaal niet meer.
    Is verder helemaal goed gekomen met haar hoor.!!
    Lang verhaal maar misschien kun je er iets mee, wens je veel sterkte en ooit komt het goed.

  • Avatar van Ilona
    Reply Ilona 2 december 2020 at 15:43

    Wat vervelend en lastig! Ik herken het heel erg, mijn dochter sliep ook lange tijd niet goed. Totdat ik haar bij ons in bed liet slapen… Waar ze nu overigens nog ligt, maar goed, we slapen!

  • Avatar van Didi
    Reply Didi 2 december 2020 at 11:07

    Onze beide kinderen hebben tot een jaar of 3 ook zo slecht geslapen. Het is ook echt pittig. We hebben ze ook bij ons in bed laten slapen zodat we in ieder geval er niet uit hoefden. Met 3 werden ze echt te groot en gingen ze zonder al te veel problemen in hun eigen bed.
    Beide zijn gevoelige kinderen, maar volgens mij hebben ze er niks aan over gehouden. Nu 8 en 10 en gaat prima met ze.

  • Avatar van Bregje
    Reply Bregje 2 december 2020 at 09:15

    Ja dat is inderdaad heel heftig, maar je doet het ontzettend goed hoor! Het is heel herkenbaar, want hier ook twee kindjes met verborgen reflux gehad. En beiden zijn ze ook gevoelig, dat werkt ook niet mee, want ze moeten daardoor eerst de dag verwerken. Beiden hebben tussen ons in geslapen , en mijn zoontje komt snachts nog een keer tussen ons in liggen. Maar dochter tot 3 jaar elke avond 🙈 we hadden tenminste daardoor rustigere nachten. Sterkte!

  • Avatar van Jessica Caballer
    Reply Jessica Caballer 2 december 2020 at 08:44

    Mijn dochter van nu 7 is net zo’n slechte slaper als jou dochter. Ook nu komt ze s’nachts nog vaak bij me. Wat haar rustig maakt is mijn gedragen pyama…Heel veel sterkte🥰

  • Avatar van Monique van Zutphen
    Reply Monique van Zutphen 2 december 2020 at 08:37

    Ach Desiree, ik kan er helemaal inkomen hoe jij je voelt. Ik had 22 jaar geleden ook zo’n slechte slaper, alleen was het bij hem gelukkig iets anders. Hij kon slecht in slaap komen en daar was je vaak de hele avond mee zoet. Áls hij dan eenmaal sliep, sliep hij vaak wat langer door. Wel heeft hij tot 4 jaar bij ons op de kamer/in bed geslapen, tegen alle adviezen in, want tussen ons in sliep hij vaak veel langer door en als hij sliep, sliepen wij ook. Toen wij gingen verhuizen en hij een eigen slaapkamer met groot bed kreeg (op de flat moest hij een kamer met zijn broertje delen en dat werkte niet want dan hield hij die ook wakker, dus sliep hij bij ons) was het in 1 x over met het slechte slapen (hij was toen 4). Hoe en waarom? Geen idee. Ik hoop dat het bij jullie ook zo maar opeens beter gaat en blijft gaan, maar heb helaas geen oplossing voor je. Sterkte en hopelijk heeft iemand een advies waar je iets aan hebt!

Laat je een reactie, mening of tip achter? :)

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.