We kijken meer films dan ooit, maar vergeten soms dat we best nog wat kunnen opsteken van de diverse monologen die erin voorkomen. Niet zelden dromen we van een stressloos bestaan en een simpeler leven. Meer logica ook. Of je nu denkt aan emigreren, wat je vanavond wilt eten of over waarom je zo’n uitgebreide sim only-bundel hebt omdat je eigenlijk veel minder op je smartphone wilt besteden, alleen al voor een betere nachtrust… deze filmquotes vormen de basis voor een nuchtere benadering van het leven.
“I figure life’s a gift and I don’t intend on wasting it”
Zie je jezelf weer zitten, in een vergadering waarin het gaat over iets wat je eigenlijk totaal niet interesseert en met collega’s waar je ook al geen inspiratie uithaalt? Heb je het idee dat je je tijd wel avontuurlijker kunt besteden? Jack Dawson ontkent in Titanic (1997) de maakbaarheid van het leven: “Gisteren sliep ik nog onder een brug en nu zit ik hier met jullie, rijke mensen, champagne te drinken.” Gevolgd door de zin: “I figure life’s a gift and I don’t intend on wasting it”. Vergelijkbare taal werd gebezigd in Ferris Bueller’s Day Off (1986): “Life moves pretty fast. If you don’t stop and look around once in a while, you could miss it.”
“Screws fall out all the time, the world’s an imperfect place”
In The Breakfast Club is er stennis over de deur van een klaslokaal die niet open kan staan. De van zijn macht misbruikende leraar windt zich er mateloos over op, want nu kan hij zijn pupillen niet in de gaten houden. Nota bene een onhandelbare jongen als Johnny Bender legt het nog maar eens uit aan zijn leraar: controle is een illusie. Net als perfectie. Sowieso is The Breakfast Club een tijdloze en inspirerende film. Een variant op deze uitspraak is afkomstig van Jim Morrison, in de The Doors-biopic When You’re Strange (2009): “We are aware of a lot of things, but insecure about anything.”
“We buy things we don’t need, to impress people we don’t like”
Merkkleding, de nieuwste iPhone, dikke auto, het gras groener willen hebben dan de buurman, je beseft dat het allemaal niet hoeft als je Brad Pitt hoort in Fight Club (1999): we kopen spullen die we niet nodig hebben om indruk te maken op mensen die we niet aardig vinden. Naar buiten willen laten zien dat we geslaagd zijn, het is menselijk. Maar hoe absurd het eigenlijk is, wordt haarfijn samengevat in deze film, waarin Pitt schittert tegenover zijn collega Edward Norton. Norton kennen we weer van het confronterende en nog altijd zeer actuele American History X (1998), waarin haat (en veel andere negatieve emoties) nog maar eens zinloos verklaard worden: “Hate is baggage”.
Liefs,
Desirée
Volg mij op Facebook en Instagram om op de hoogte te blijven van de laatste nieuwtjes, persoonlijke updates, behind the scenes en nog veel meer leuks ♥
*
Reacties op dit artikel
Zo leuk.
Ik kende deze niet.
Xoxo